Lilypie Kids Birthday tickers
Lilypie Third Birthday tickers

sábado, 28 de febrero de 2009

Un mes ...

No es el mejor momento para escribir nada, ... estoy nerviosa, cansada, pesimista y un poco enfadada también ... intento aislarme: trabajar, pensar en Nuno, apoyarme en Rafa y dormir hasta el día siguiente y que pase un día más y sea un día menos para recoger a nuestro niño ... Pero no es tan fácil ... las razones:

- Una campaña electoral estúpida, llena de insultos y escándalos, dónde se desvió la atención hacia idioteces. Una campaña electoral paleta, para bobos, ... Una campaña electoral que ha sido un insulto a la inteligencia de los y las electores, ... no lo soporto, no me interesa ... Yo quiero un país para mi hijo, para mi, con identidad cultural propia, con un idioma nuestro, con morriña, teimas, asouxeres, leite, repolo, gaita e pandeireta, papaventos e sorrisos ... con todo aquello que nos diferencia y nos hace sentirnos orgullosos ... y dónde podamos trabajar, descansar y vivir tranquilos ...

- Todo el ruído mediático que rodea las oposiciones en las que estoy inmersa y por el que, por más que lo intento, no puedo dejar de sentirme aludida, ... me juego "mi" plaza, a la que hace año y medio estaba opositando por primera vez, ... en la que muchos días sudo la gota gorda y trato de aportar lo mejor de mi profesionalidad, de mis conocimientos, en definitiva, de mi ... por la que he apostado personalmente, porque hace año y medio yo tenía mi trabajo fijo en la privada y ahora no tengo nada más que la incertidumbre de no saber qué va a pasar y un montón de ruido que desautoriza públicamente nuestro trabajo, nuestros conocimientos, nuestra profesionalidad y nuestro buen hacer, ... menos mal que en el día a día las personas con y por las que trabajamos nos agradecen todo nuestro esfuerzo, muchas veces de palabra y muchas otras con una sonrisa en la mirada, ...

- Dos años y medio de embarazo, dos años y medio de proceso, de preparación a la maternidad, de preparación del viaje más importante de nuestras vidas... y ahora que estamos a punto de ir a por Nuno el viaje, "mi viaje" está en el aire, ... dependo de una fecha de examen, dependo de un recurso a unas bases, dependo de plazos administrativos, dependo de ...

- Y estoy cansada, ... quiero aparcar los manuales de Gerontología y leer de bebés, de Etiopía, quiero preparar el viaje, quiero ver cosas de niños, quiero ... me gustaría vivir este mes, este último mes antes del juicio con menos cosas por las que preocuparme ...

Cuando estudiaba en Santiago, el tercer año compartí piso en un edificio en el que la casi totalidad de viviendas eran como la nuestra, de alquiler a estudiantes ... en la época de exámenes era frecuente, de vez en cuando, oir un grito de algún vecino-vecina estudiante que se asomaba a gritar por la ventana y así desahogar su tensión, ... supongo que este post de hoy es mi grito particular asomada a la ventana del ciberespacio ...

Uffff!!!! Ya me siento mejor ...

14 comentarios:

  1. Anónimo28/2/09

    Pues grita......!!!!!!!!!!!!! Pero no olvides que guerras peores has superado y además ganadora. Supongo que este es de los momentos en los que hay que poner todas las fuerzas (que siempre hay más de las que pensamos, y que no sabemos hasta dónde pueden llegar...) y pensar en positivo. Ahora falta muy poquito para todo, y piensa en el verano que pasaréis.... Muchos besos y fuerzas para este spring final.

    ResponderEliminar
  2. Preparar unas oposiciones es duro pero si además estás pendiente de algo tan importante como la llegada de tu hijo, la dificultad aumenta. Te entiendo. Paloma no desesperes, ánimo, cada vez queda menos y seguro que todo sale bien. Al final tendrás tu gran recompensa.
    Bicos
    Fátima

    ResponderEliminar
  3. Te admiro por ser capaz aunque te cueste... estar estudiando, yo no podría y lo digo totalmente convencida, seria incapaz de estudiar en tu situacion... así que eres una tía valiente Paloma... grita lo que haga falta!
    Laura.

    ResponderEliminar
  4. Anónimo28/2/09

    Tú vales mucho, nena.
    No te desanimes, son muchas cosas...estudiar, la casa, estudiar, mi bebe, estudiar, la compra, estudiar...y falta tiempo para todo, no te puedes relajar ni bajar la guardia, pero yo confio en que tú puedes y más...
    Ánimo, estas en la recta final, la que más cuesta, pero pronto veras la luz...todo saldra bien.
    Mucha fuerza y suerte, nosotros estamos aqui apoyandote y Nuno esperandote.
    Y si hace falta gritar, pues se grita.

    Besiños

    Estefanía

    ResponderEliminar
  5. Hola guapa! Arriba esos ánimos, que tú puedes!!!
    Estoy totalmente deacuerdo con las elecciones, lo poco que las he seguido me ha parecido que de lo que menos se hablaba era de Galicia y de los gallegos... Política!!!
    Y gritar sienta muy, muy, pero que muy bien, así que, aún a riesgo de que alguien te tome por loca, lanza un grito y ríete de todo después, que también es la mejor terapia... Lo que tienes por delante nadie te lo puede quitar: las opos, el curro, el juicio, el viaje,... pero tanta tensión necesitas liberarla!!
    Un beso,
    Mariajo

    ResponderEliminar
  6. Ya está cariño!! Se acabaron las elecciones!!
    Tú centrate en tu familia y en el verano que os vais a pegar!! Y cómo saques las oposiciones ya va a ser la repera!
    Cómo diría un amigo mío, tú visualízalo y ocurrirá!!
    Un abrazo

    ResponderEliminar
  7. Anónimo1/3/09

    Guapa, no sabes cómo te entiendo. Es una gran cerdada el que tengas que aguantar esto, pero todos esos comentarios con los que te sientes aludida, no son más que malas intenciones para desestabilizarte, asi que, ya sabes, a demostrar todo lo que tu vales por segunda vez. Estoy segura que vas a sacar tu plaza, y digo tu plaza porque sé positivamente que te la has ganado, y que la volverás a defender. Chiquilla, dentro de nada saborearás lo mejor de la vida, vuestra mater/pater/nidad. Os espera un hijo estupendo, asi que tú grita todo lo que quieras, y vuelca toda tu energía en visualizar el momento en el que podrás abrazar a tu bebé. En nada llegará el verano, y cuando estemos en alguna playa de Miño todo esto será una historia más que contar.
    Un sami enorme y lleno de energía.
    ¡TÚ PUEDES!

    ResponderEliminar
  8. chiquilla tu chilla y chilla uy fuerte que nosostros te oimossssssssss,desahogaste y veras que todo te va a salir de boca ANIMO

    ResponderEliminar
  9. Anónimo2/3/09

    Ánimo ánimo ánimo ánimo e forza!!! Xa é día 2. Queda menos para que remate o malo e comece o bo.
    Bicos.
    Lucía.

    ResponderEliminar
  10. Grita guapa, grita!!! Que aquí estamos para escucharte!

    Un abrazo y mucho, mucho ánimo.
    Nür

    ResponderEliminar
  11. A veces es necesario escribir y enfadarse para soltar lastre. Ya verás como después de tanto esfuerzo todo tiene su fin, un bonito fin, seguro.

    Mucho ánimo Paloma!

    ResponderEliminar
  12. Anónimo4/3/09

    Ánimo Paloma!!
    Xa sabes a onde vou e onde estou se necesitas algo...
    bicos!

    ResponderEliminar
  13. Anónimo4/3/09

    AHHHHHHHHHHHHH! grito contigo porque te entiendo perfectamente.Animo. Un beso
    Andrea

    ResponderEliminar
  14. Anónimo10/3/09

    Eu tamén levo ano e medio, sei que estou en Etiopía pero non sei nada máis, comeza a ansiedade que ata hoxe tentei que non afectase aos meus fillos nin a miña vida cotiá pero sempre que recibo unha mensaxe ou unha chamada desexo con todas as forzas que sexan novas do/a noso/a novo/a fillo/a. Os nenos preguntan canto queda, será neno ou nena, canto tempo terá.Os familiares e amigos non deixan de preguntar para cando e todo isto comeza a xerarnos unha ansiedade controlable pero molesta.
    Bicos e grazas por escoitarme xa que eu nunca participara nun foro nin nun blogue relacionado con adopción, pero o feito de desexarmos o mesmo futuro para os nosos fillos é algo que me animou. Eu tamén quero para os meus un pais cunha lingua prestixiada e non ninguneada polos políticos, chea de ceos, arcos da vella e axouxeres de luz.

    ResponderEliminar